Akademik anlamda;
1) Siyaset Bilimci değilim; beş yıl kadar aktif siyaset içinde bulunmuşluğum, hayatım boyunca da pasif siyaset sayılabilecek alanlarla ilgilenmişliğim var.
2) Ekonomist değilim; işletme eğitimi almışlığım, parayla pulla ülke ekonomisinin reel göstergelerinin takibi dışında ilgisizlik ve muhabbetsizlik seviyesinde bir ilişkim var.
3) İlâhiyatçı değilim; hayatım boyunca diyanet, farklı cemaatler ve son on yıldır da meal okumaya çalışmaktan mütevellit nâkıs bir “Din Kültürü ve İslâm” literatürüm var.
4) Sosyolog değilim; hali hazırda eğitimini almaya devam ettiğim ve ilmini almaya ve yapmaya çalıştığım alan olarak heves ve gayretim var.
5) Gazeteci değilim; bir yıl akademik eğitimini (Yusuf Kaplan, Atilla Girgin, Ragıp Duran, Fahri Sarrafoğlu vd.) ciddi bir akademisyen ve alanında duayen isimlerden almışlığım, bir müddette alanda çalışmışlığım, yazmışlığım var.
6) Hukukçu ve tarihçi de değilim; zira ağırlıklı tarih olmak üzere her iki alanda da okuduğum kitap, takip ettiğim dergi ve yazarlardan müteşekkil birikimi fakir bir kültürüm var.
Kısacası serdettiğim fikir ve görüşler maalesef akademik bir nitelik değil, nicel bir halk görüşüne daha yakındır. Halk görüşünü ise asla ve kat’a küçümsümek mahiyetinde değil; bilhassa önemseyerek vurgulamak isterim. Zîrâ yetmişli yıllardan beri bu vatanın mütevâzı semtlerinde, mütevâzı ailelerin içinde her dönemi, düşüşü, kalkışı bizâtihî yaşamış biriyim. Çok kavga gördüm… Benden öncekileri de dinledim, okudum… Her kavgada en çok yumruk yiyen bu vatanın mütevâzı halkı. Bu halkın içinde ehl-i Kur’an diye tabir edeceğimiz bir kitle var ki, her darbede hükmen mağlûp edilmiş… Lâkin başlayan her yeni müsabakaya; kutsal bildiği dava hakkı için, o davanın düşmanları yahut karşıtları olarak görülen rakibi ile mücadele ruhuyla çıktı ringe. Ya elinden çekilen Kur’an’ı, ya başından çekilen örtüsü, ya da ayağından çekilen seccadesi. Bu nedenle hiç ruhen mağlûp hissetmedi, hissetmedik. Lâkin şu son günlerde öyle bir darbe teşebbüsü var ki kim galip gelirse gelsin, mağlûbiyyeti banko olan Müslümanlık. Hem de Cumhuriyet tarihi boyunca ilk defa ruhen. Bir benzeri ancak Abdülhamid Hân’ın düşürülmesinde bulunabilecek bir süreç yaşıyoruz. Müslümanın Müslümana olan mücadelesi. Arkasında her kim/kimler varsa çoktan kazandı. Haçlı kazandı. Siyonizm kazandı. Teşebbüs başarılı olursa kazanç tarif edilemez bir büyüklükte ve ebedîyyette olacak. Başarısız olunması durumunda ise siyasî ve ekonomik anlamda önü alınamaz bir yükseliş bu vatanı ve dahi İslâm coğrafyasını beklemekte. Ve fakat bu açılan yara Müslümanlarca kolay kapanamayacak ne yazık ki.. Bu toplumun İslâm harcına yapılan ihanet öyle kolay tamir edilemeyecek.
Boyumu aşan analizleri ve değerlendirmeleri yapan ve yapacak olan pek çok köşe yazarı, gazeteci ve siyasetçi varken; belki söylenmemiş, belki de kalbi aklına baskın bir yazı ile dertleşmek istedim. Bu vatanın çok yumruk yemiş, sembol üzerinden karşı cinse göre daha çok hüküm giymiş mütedeyyin bir hanımı (isterseniz kadını deyin önemi yok) olarak.
Şimdi yapılacak bir şey var: Kurtuluş mücadelesi veren nenelerimizin, dedelerimizin hayvan dışkılarının içinden toplayıp yedikleri arpalar ile ayakta durduğu gibi; bunca siyasî, hukukî, medyatik dışkının içindeki helâl bir avuç arpa ile dimdik ve lâkin yaralı olarak yola devam edeceğiz.
Allah yâr ve yardımcımız olsun.
hatice gökce kömürcü
